1991
AGATHI GALLERY, ATHENS
March 11-30, 1991

Αλέκος Φασιανός

Πάει καιρός τώρα που γνώρισα το ζωγράφο Χαδούλη. Μου είχε κάνει εντύπωση η ελευθερία και η εκφραστικότητα του σχεδίου του. Όταν γράφουμε για κάποιον άλλον και ιδίως όταν ζωγράφος γράφει προς άλλον ζωγράφο, είναι ακριβώς γιατί υπάρχει μια συγκίνηση για το έργο του και όχι απλώς από φιλία. Ο Χαδούλης ζωγραφίζει την πραγματικότητα και την παρατηρεί. Αλλά αυτό που γεννιέται μέσα από την παρατήρηση είναι ο μύθος. Ο Χαδούλης δημιουργεί ένα μύθο στη ζωγραφική του, που προέρχεται από την ένωση του πραγματικού με το ιδεατό. Βλέπουμε κορμιά γλαφυρά σε κήπους της Εδέμ με φίδι και δέντρο της γνώσης. Σε άλλους πίνακες σταφύλια χυμώδη που χέρια τα προσφέρουν. Υπάρχει μια αρχαϊκότητα που φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων που ζωγραφίζει και μία θρησκευτικότητα. Αν θέλαμε να πούμε με ποιον συγγενεύει, θα λέγαμε ότι πλησιάζει τον Γκρέκο. Εγώ πιστεύω στο έργο του Χαδούλη και νομίζω ότι με το πέρασμα του χρόνου θα φανεί όλο και πιο πολύ το όραμα του.