1999
SKOUFA GALLERΥ, ATHENS
New paintings & drawings
April 1-25, 1999

Άρης Δαβαράκης
Για τον Γιώργο που εκτίθεται Απρίλιο στην Αθήνα

Υπάρχει τόση απελπισία και τόση αγάπη διάχυτη στην πόλη, ώστε δικαιούμαι να τα βλέπω όλα μέσα στα πορτραίτα του Χαδούλη: Την Έλλη ανεπαισθήτως έγκλειστη μέσα στα βλέμματα, τον Χατζιδάκη και τον Γκάτσο μέσα στο φρέσκο φώς των λουλουδιών που ορθρίζουν αναστάσιμα και την Μελίνα μεσ' στα χρώματα, να παίρνει τα ψαλίδια απ' τα τραπέζια και να κόβει τους ομφάλιους λώρους με βέβαιες κινήσεις, έτσι ώστε ποτέ ξανά να μην είναι τα πράγματα όπως πρίν-αβέβαια. Με βεβαιότητα να προχωράμε επιτέλους από το ένα λουλούδι στο άλλο, του Άη Γιώργη, μετά την Ανάσταση, Δευτέρα του Πάσχα αγάπη μου, όπως αξίζει στου Χριστού το βάσανο. Να είναι η έκθεση απόλυτη, τουλάχιστον για φέτο. Τα λάθη των άλλων να μην είναι πια το θέμα της συζήτησης, ο εγωισμός να τραγουδάει υποταγμένος, ο έρωτας ν' ακουμπάει στον ώμο του Οδυσσέα, έτσι όπως στέκεται ολόσωμος στο κέντρο της πλατείας Δεξαμενής. Μ' ένα τραγούδι του δρόμου να προχωράμε προς το καλοκαίρι και νάναι η Κέρκυρα απ' τη μιά κι από την άλλη η Μυτιλήνη η απτόητη. Όλα να ορθώνονται σεμνά, καμπυλωτά, σαν το ουράνιο τόξο, αφού η βροχή κατέπαυσε απαλά και ήρθε η άνοιξη χλωρή στα χώματα και απλώθηκε. Δεν έχω λόγια, ακούω όμως το τραγούδι: «Θα χωρέσουν όλα τούτα, τα πολλά, τα λιγοστά, τα λουλούδια και τα φρούτα, τα στραβά και τα σωστά, σε μια τόση δά ζωούλα, με παράθυρα κλειστά»; Γιατί κλειστά; Έλα ντε. Σε λίγο μπαίνει ο Μάιος του 1999 και τα πορτοπαράθυρα είναι ανοιχτά και διάπλατα. Ο Χαδούλης μαζεύει τα έργα του από την έκθεση, τ' απλώνει σαν μπουγάδα φρεσκοπλυμένη να στεγνώσουν στον ήλιο της Αττικής και κάθεται στο πράσινο φρεσκοβαμμένο τραπεζάκι κάτω απ' τις ανθισμένες νεραντζιές της Φωκυλίδου, πλάϊ στην άσφαλτο, για να τους φτιάξει τα διαβατήρια τους. Τα σφραγίζει. Είναι έτοιμα. Και του χρόνου πατριώτες! Πάντα τέτοια!

Αλέκος Φασιανός
Πανδαισία

Ο φίλος μου Γιώργος Χαδούλης απέδειξε με τα έργα του ότι έφτασε στην ζωγραφική ελευθερία.
Η ζωγραφική του είναι όπως η γραφή.
Όταν γράφουμε δεν ενδιαφερόμαστε για την καλλιγραφία αλλά για την έκφραση των σκέψεων μας.
Με επαναστατικό τρόπο κάνει τα έργα του να μοιάζουν με πραγματικά και τα πρώτα πλάνα να έρχονται μπροστά μας, με μια κόκκινη γυναικεία μορφή ή ένα βάζο με λουλούδια σε καθοδική προοπτική, που καθορίζουν το χώρο.
Χαδούλη είσαι χρωματιστής καλός και προξενείς την πανδαισία.